Brera kent haar formaat niet, maar is soepel in haar gewrichten dankzij LITOPET

Daar ren ik dan. Mijn voeten houden de snelheid die ik maak nog maar amper bij en het voelt alsof ik elk moment kan struikelen in een wirwar van sneeuw, blad en een riem. Een riem? Ja, een riem. Aan het uiteinde van die riem zit onze hond, Brera. Ze heeft zojuist een konijntje gezien. Dat hoop ik tenminste, want dat zou de enige reden kunnen zijn die verklaart waarom Brera er ineens in vol galop vandoor ging. Ik was me van geen kwaad bewust en hoewel het al schemerig was, dacht ik dat ik de hele omgeving in de gaten had. ‘s Avonds heb ik dat wel vaker overigens. We lopen dan samen door het bos en bij elk geluidje dat we niet meteen kunnen plaatsen staan we stil en luisteren aandachtig. Soms blijkt het een knisperend takje te zijn of een autodeur die in de verte dichtslaat.

Brera heeft het formaat van een kleine pony

Nu was het een konijn en ik heb het niet in de gaten gehad. Brera wel. Wellicht vraag jij jezelf nu af hoe het kan dat ik onze hond niet in bedwang kon houden nadat er een konijntje de weg overschoot. [su_pullquote]Nou, Brera is niet zomaar een hond. [/su_pullquote]Brera is een Duitse Dog. Sommigen noemen het ook wel een Deense Dog, maar het enige dat je hoeft te snappen is dat Brera het formaat heeft van een kleine pony. Zo’n riempje ziet er natuurlijk schattig uit en is waarschijnlijk gemaakt door iemand die er in alle romantiek een hele mooie functie voor heeft bedacht. Het baasje mee door het bos sleuren was er vast niet één van.

Brera is in top conditie

Overigens ben ik niet het enige baasje van Brera. Mijn vriendin heeft haar als puppy gekocht en ze is meteen vanaf het begin bij alle mogelijke puppycursussen aanwezig geweest. Er hangen hier thuis zelfs enkele prijzen aan de muur die getuigen van de kunde waarmee zij Brera langs de juries kon leiden. Zij ja. Ik heb nooit een puppycursus gevolgd en ik vraag me nu af of dit nog mogelijk is voor een hond van 6 jaar oud met de spiermassa van Arnold Schwarzenegger. Of zou de LITOPET die ze steevast elke avond voorgeschoteld krijgt er iets mee te maken hebben? Haar vacht voelt aan als een babyhuidje en het glanst net zoveel als het haar van Ronaldo. Nee, niet die kale…die andere. Maar zou het nog andere verborgen functies hebben? Net als de riem die me tientallen meters het bos mee sleurde en uiteindelijk brak? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat Brera sterker is dan ze lijkt en ik steeds meer respect begin te krijgen voor de baasjes van een reu.

Er zijn tijdens het wandelen eigenlijk twee types mensen die we tegenkomen

  • Type 1: Kijkt vol verwondering naar de kleine pony die langs komt denderen. Ze zijn erg creatief in het maken van grapjes m.b.t. het formaat van Brera zoals: Waar is het zadel? Hoort ze niet in de wei te staan bij de andere kalfjes?
  • Type 2: Kan geen boom vinden om zichzelf achter te verstoppen en vindt het doodeng om überhaupt te worden aangekeken door Brera.

Je snapt dat we elke dag wel weer iets bijzonders meemaken en dit is eigenlijk al de helft van alle pret. Nu ik dit aan het schrijven ben ligt ze naast me op haar kingsize matras. Aan haar bewegingen te zien en de geluiden die ze maakt lijkt ze te dromen over konijntjes die in het bos aan het springen zijn. Ik bedenk me net dat ik nog even op zoek moet naar een nieuwe riem. Of een airbag…