Brera kent haar eigen formaat niet

Brera kent haar formaat niet, maar is soepel in haar gewrichten dankzij LITOPET

Komt dat trouwens vaker voor? Honden die niet helemaal lijken te snappen wat hun eigen formaat is? Laatst maakten we een mooie grote ronde door het bos. De herfstblaadjes die toen nog aan de bomen zaten begonnen al mooi te kleuren en je kon de herfst al ruiken. Het weer was een beetje onstuimig en dan is het extra prettig als je na zo’n ronde thuis kunt nagenieten met een mok hete chocolademelk. En een toefje slagroom.

We kwamen tijdens de wandeling een andere grote hond tegen, Akela. Ineens had Brera geen onderdanige hond tegenover haar staan maar een hond van haar eigen formaat. Ik heb Brera nog nooit zo speels zien springen en dollen als met deze grote witte herder. Extra blij was ik dat ze gelukkig niet bang is geworden voor andere honden na die aanslag van de sabeltandtijger.

De modder en de blaadjes zaten nog net niet ín haar oor, maar verder was het overduidelijk dat ze enthousiast had lopen rondbanjeren in een nat en herfstachtig bos.

Toen we weer thuis aankwamen hielp ik haar uit de achterbak, je weet wel, met zo’n ophaalbrug die je helemaal kunt uitschuiven. Niet dat ze altijd wacht totdat de loopplank helemaal klaar staat trouwens hoor. Nee, als het te lang duurt springt ze zelf wel uit de auto terwijl wij lopen te sleuren met die loopplank. [su_pullquote]‘Hey, ik ben Brera en ik hoef niet te wachten’[/su_pullquote].
Helaas was ik vergeten de deur naar de woonkamer dicht te doen…dus…tja…wat kan ik zeggen. De schoongemaakte woonkamer was in één klap helemaal in de sfeer van de herfst veranderd. Blad, modder, takjes…
Doet me denken aan een ‘weekly saying’ die we vroeger altijd tijdens de Engelse les op het bord mochten schrijven in ruil voor een lolly:

‘Cleaning the house when kids are growing, is like shoveling snow when it’s still snowing’.